Een wirwar van kerken…

Vraag je jezelf weleens af hoe het komt dat er zoveel verschillende soorten kerken zijn, die het op allerlei punten niet met elkaar eens zijn? En als je gelovig wordt, en je wilt naar een kerk, welke kies je dan?

Misschien ga je mee met iemand die je kent, of ga je naar de dichtstbijzijnde kerk. Voel je jezelf daar thuis, dan blijf je waarschijnlijk, en raak je gewend aan hun gewoonten en manier van geloven.

Als je bent opgegroeid in een gezin dat naar de kerk gaat, ben je waarschijnlijk al van jongs af aan gewend aan die kerk.

Maar als je er van buitenaf naar kijkt, kan het er onbegrijpelijk uitzien, al die verschillende kerken en hun onderlinge discussies. Hoe kan het; het is toch dezelfde Jezus die overal vereerd wordt? Er is toch maar één Jezus, en iedereen die in Hem gelooft, hoort in feite toch bij dezelfde groep?

De reden voor al die verschillende kerken ligt ook niet aan Jezus, maar waarschijnlijk vooral aan het feit dat wij mensen allemaal verschillend zijn. We verschillen qua achtergrond en ervaring, persoonlijkheid en karakter. Onze talenten, ons inzicht, onze zwakke kanten en gebreken, ze zijn allemaal verschillend. En daardoor ontstaan ook verschillen in ons geloof.

We hebben sterke kanten, en we hebben blinde vlekken. We kijken allemaal door onze eigen bril naar Jezus, en kunnen het niet makkelijk anders zien. We hebben het op een bepaalde manier geleerd, en blijven steeds met die voorkennis kijken. Ook onze ontwikkeling; waar we de nadruk op leggen, zowel vanuit ons karakter als onze ervaring, is anders.

We kunnen bijvoorbeeld sterk geneigd zijn om ons gevoel een grote rol in ons geloof te geven, of juist ons verstand. Meer focus leggen op het delen van ons geloof met mensen die Jezus niet kennen, of juist meer op eerbiedige, respectvolle kerkdiensten. Zorg voor armen ontzettend belangrijk vinden, of vooral bezig zijn met een serieus besef van ons eigen tekortschieten als gelovigen.

Onvolmaakt als we nog zijn, vinden we onszelf of onze kerk misschien beter dan die anderen. Het is altijd makkelijker om fouten bij een ander te zien dan je eigen blinde vlekken.

Feit is echter, dat elke kerk zijn eigen goede kanten heeft, en zijn eigen zwakheden. Net zoals elk mens die heeft.

Gelukkig heeft Jezus ons aanvaard met al onze zwakheden. Hij is gestorven voor al onze fouten en gebreken, zodat we bij Hem kunnen horen. Met zijn hulp kunnen we opgroeien. Net zo heeft Jezus onze kerken met hun zwakheden aanvaard; die bestaan immers uit mensen!

We kunnen denken, dat kerken het beter moeten doen, meer onderlinge eenheid moeten zoeken, en minder fouten moeten hebben. Maar we hebben het dan eigenlijk over mensen, die het beter zouden moeten doen. Mensen zoals wij.

Je weet van jezelf soms wel hoe het komt dat je zo’n moeite hebt met bepaalde gebieden in je leven. Vanwege je karakter, of omdat ervaringen je hebben gevormd. Zo is het ook met kerken. Hun achtergrond, hun ervaring, de invloed van de mensen in die kerk op elkaar, dat heeft die kerken mede gevormd zoals ze zijn.

Je zou het ook kunnen vergelijken met een gezin. Elk gezin is anders, en het gezin waarin je bent opgegroeid heeft een grote invloed op je. Vaak is het moeilijk om in te zien wat er mis is en los te komen van verkeerde denkbeelden en ongezond gedrag in je gezin, vooral als je er midden in zit. Op dezelfde manier is het moeilijker voor een hele kerk om te veranderen, dan voor een enkel individu.

Het is juist wanneer kerken uit verschillende achtergronden met elkaar om beginnen te gaan, dat er iets makkelijker verandering ontstaat. Net zoals gezinsleden vaak helderder gaan zien hoe hun gezin in elkaar zit, als ze ervaringen opdoen in andere gezinnen.

Voor Jezus horen al die verschillende kerken met hun goede en slechte kanten bij Hem. Iedereen die in Jezus gelooft, en zijn kruisdood heeft geaccepteerd voor zijn of haar persoonlijke leven, hoort erbij. Alle gelovigen samen vormen het ene Lichaam van Jezus. Het is dan ook logisch dat Jezus wil dat wij meer één worden in ons concrete gedrag. Dat we elkaar aanvaarden en respecteren, en van elkaar leren. Het is goed om daar in te groeien, en er elke dag opnieuw voor te kiezen. Individueel, als gelovigen, en samen, als kerken. Het is ook goed om te beseffen dat geen enkel mens of kerk de perfectie heeft bereikt. Niet in haar eigen kennis van het geloof, en ook niet in samenwerking met anderen. Iedere dag geeft wel weer een nieuwe gelegenheid voor groei daarin. Het is goed om daarnaar te streven, om ook in de praktijk van je leven dichter te komen bij de woorden van Jezus: “Ik bid voor allen die in Mij geloven. Laat hen allen één zijn, Vader, zoals U en ik één zijn*.”

*Johannes 17:20

Redactie Lifeline

Leading zinnen:

Jezus heeft onze kerken met al hun zwakheden aanvaard; die bestaan immers uit mensen.

Het is moeilijker voor een hele kerk om te veranderen, dan voor een enkel individu.