“Kom tot Mij, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven.
Neem Mijn juk op u en leer van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart.
En u zult rust vinden voor uw zielen, want Mijn juk is zacht en mijn last is licht”
– Mattheus 11:28-30

– Het muntje van de weduwe

De arme weduwe

Het is erg druk in Jeruzalem. De mensen zijn op weg naar de tempel. Ze gaan daar heen om te bidden, te zingen en te offeren. Eigenlijk net zoals wij iedere zondag hier in de kerk doen. En weet je wie er ook naar de tempel gaat? Dat is de Heere Jezus, ook Hij is met zijn leerlingen onderweg naar de tempel. Jezus vind het erg fijn om in de tempel te zijn, want als hij in de tempel is dan is hij bij God zijn Vader.

Jezus gaat met zijn leerlingen bij de offerkist zitten. De offerkist is een hele mooie kist met bovenop een gat en daar kunnen de mensen dan geld in doen. Dat geld werd dan gebruikt voor het werk in de tempel. Hier in de kerk doen wij dat ook, wij hebben dan geen mooie versierde kist, maar iedere week gaan er kinderen rond met de kerkzak zodat iedereen er geld in kan doen. En dat geld wordt bij ons ook gebruikt voor dingen in de kerk, bv het kinderwerk of voor Tov waar ook geld naar toe gaat om de mensen te steunen in het werk wat ze daar doen.

Kijk, daar komt Alex aanlopen. Hij wil ook graag naar de tempel. Alex is een hele rijke man. Hij heeft dure kleren aan, en zelfs aan de manier van lopen kan iedereen zien: Dit moet wel een hele rijke man zijn. Alex loopt trots naar de offerkist, en ondertussen houd hij goed in de gaten of iedereen wel ziet dat hij naar de kist loopt, en er veel geld in doet. Want dat vind Alex heel erg belangrijk. En het plannetje van Alex slaagt, want de discipelen stoten elkaar en fluisteren: Zie je dat? Alex doet wel 100 euro in de kist. Stiekem lacht Alex, want hij voelt de bewonderende blikken van al die mensen. En dat was nu net de bedoeling.

Even later komt er nog iemand aan. Een oude vrouw, die Mathilda heet. Langzaam schuifelend, en zwaar leunend op haar stok komt zij richting de offerkist. Ze is niet zo bezig, of mensen haar wel zien eigenlijk wil ze liever niet gezien worden. Want ze heeft niet zoveel te geven als rijke mensen zoals Alex. Mathilda is weduwe, ze heeft geen man meer die voor haar kan zorgen en geld kan verdienen. Maar toch wil ze iets in de offerkist doen. Ze pakt uit haar zak twee euro cent, en doet dat in de offerkist. Ook nu stoten de leerlingen van Jezus elkaar aan. Alleen deze keer niet, omdat Mathilda zoveel in de offerkist gooit. Nee, ze stoten elkaar aan om Mathilda uit te lachen. Want wie doet er nu twee eurocent in de offerkist. Je kan toch niets met twee eurocent? Die 100 euro van Alex daar kunnen ze wat mee! Die twee cent van Mathilda vinden de leerlingen waardeloos!

Jezus roept zijn leerlingen bij zich. Hij vraagt: Wie heeft er nu het meeste gegeven? Nou daarop weten de leerlingen van Jezus wel een antwoord op. Alex heeft het meest gegeven, want die gaf 100 euro! Maar Jezus schud zijn hoofd. Nee Mathilda heeft het meest gegeven zegt Hij.

De discipelen kijken Hem verbaasd aan. Een van de leerlingen zegt, Mathilda heeft maar twee eurocent gegeven. Dus hoe kan zij dan het meeste hebben geven?

Dat komt omdat Alex iets gegeven heeft wat hij niet nodig heeft, hij heeft gegeven van een grote stapel met geld, Alex geeft van zijn overvloed. Ook al geeft hij best veel, en is het niet verkeerd wat hij geeft toch heeft Alex nog genoeg over om van de leven.

Maar Mathilda vervolgt Jezus, die heeft haar laatste euro centen gegeven ze heeft nu niets meer. De leerlingen van Jezus kijken elkaar aan. Mathilda heeft alles gegeven, ze heeft nu geen geld meer om eten te kopen. Zoveel hield ze van de Heere Jezus dat ze alles heeft gegeven wat ze op dat moment bezat. Die twee eurocent van Mathilda waar je niets voor kunt kopen, was voor Jezus veel meer waard, dan de 100 euro die Alex gaf.

De leerlingen van Jezus kijken elkaar beschaamd aan . Vandaag heeft Jezus ze een belangrijke les geleerd, en misschien ons ook wel. De leerlingen van Jezus en ook wij, moeten niet naar de buitenkant kijken, of naar de dingen die iemand heeft en een ander niet. Het is veel belangrijker hoe de mensen echt zijn!

(C) Marleen van Tintelen