VERBORGEN BOODSCHAPPEN

 Verborgen boodschappen

“Jos is dit weekend bij mijn ex. Ik kijk er echt naar uit om even wat tijd voor mezelf te hebben!” zei ik tegen de oppas van mijn zoontje van drie. Ik dacht er niet bij na dat Jos hoorde wat ik zei, totdat hij stopte met

spelen en naar me toe kwam. Met tranen in zijn ogen vroeg hij: “Mammie, wil je me dan niet meer?”

Achter mijn woorden zat een boodschap verborgen. Opgerold als een slang, wachtte deze boodschap om toe te slaan. Hoewel ik het niet zo had bedoeld, waren mijn woorden als gif binnengedrongen in de gedachten van mijn kind. Welke vernietigende uitwerking kunnen onze woorden op onze kinderen hebben? Denk eens na over het volgende:

Welke boodschap communiceren we?

Jan zorgt op school voor problemen. Hij doet niet zijn best, omdat hij een hekel heeft aan zijn onderwijzer. Zijn vader geeft de leerkracht de schuld en laat hem naar een andere klas overplaatsen. Bovendien zijn Jans ouders onlangs gescheiden en zijn moeder is van baan veranderd, omdat zij niet met haar baas kon opschieten. Door dit alles heeft Jan de boodschap meegekregen dat je voor moeilijkheden beter weg kunt lopen in plaats van ze op te lossen.

Door haar anorexia zijn Hilde en haar moeder bij een psychiater terecht gekomen. Haar moeder vertelt de arts: “Ik heb altijd geprobeerd om Hilde goede eetgewoonten bij te brengen. Ik begrijp niet waarom ze zichzelf dit aandoet.” De dokter vraagt de tengere, roodharige jonge vrouw om haar moeder uit te leggen waarom ze zichzelf uithongert. Hilde huilt als ze zegt: “Mam, je hield ook niet van jezelf toen je dik was, waarom zou je dan wel van mij houden?”

Wat kunnen we eraan doen?

Net als de ouders van Jan en Hilde hebben ook wij door ons gedrag boodschappen gecommuniceerd die we nooit hardop zouden uitspreken. En als we ons hier hiervan bewust worden, kan dit vergif zich verspreiden in de gedachten van onze kinderen. Wat kunnen we daaraan doen?

Let op uw woorden.

Sommige woorden, bijvoorbeeld wat ik tegen de oppas van Jos zei, kunnen pijnlijk zijn voor uw kind. Toen ik ze uitsprak, dacht ik aan mijn eigen gevoelens. Mijn kleine vent had geen idee van de druk waaronder een alleenstaande ouder staat. Hij wist alleen het verschil tussen een mama die het fijn vond om bij hem te zijn en een mama die hem alleen maar vervelend vond.

Door na te denken over mijn woorden, werd ik ook gedwongen om na te denken over mijn gedrag.

Terwijl Jos het weekend bij zijn vader was, dacht ik na over alle leuke dingen die het moederschap met zich mee brengt. Ik miste het voorlezen, de knuffels en het gelach als we kiekeboe spelen.

Een jongerenwerker vertelde me eens dat er 40 positieve boodschappen nodig zijn om één negatieve boodschap teniet te doen. Dus toen Jos terugkwam, keek ik hem aan en zei: “Jos, ik had het fout. Wat ik zei was niet goed. Wil je me alsjeblieft vergeven?” Daarna vertelde ik hem dat ik hem enorm had gemist, toen hij weg was.

Toen Jos ouder werd, probeerde ik andere manieren te vinden om hem te laten zien hoeveel ik van hem hield. Ik maakte bijvoorbeeld een mooi gedekte tafel voor ons tweeën en luisterde naar de verhalen over wat hij allemaal had meegemaakt.

Ik heb ervaren dat het zich loont om eerst na te denken over wat je wilt zeggen en hoe je woorden zullen overkomen. Soms bracht dit wel eens pijnlijke momenten met zich mee, maar ik ben dankbaar dat ik heb geleerd om negatieve boodschappen om te zetten in positieve.

Mijn pogingen hebben geleid tot het overbrengen van waarden die van generatie op generatie kunnen worden doorgegeven. Want uiteindelijk zal mijn zoon op een dag mijn kleinkinderen moeten opvoeden!

Door Patti Townley Covert

Als ik de opvoeding van mijn kind kon overdoen